سهسالی میشود که زهرا صحرایی، شهروند محله میثاق، هنری را یاد گرفته است و از این راه هم رزق فرزندانش را کسب میکند و هم دوشادوش همسر جانبازش، کمکخرج خانواده است. او به خاطر روزیای که خدا ازطریق هنر دست او در تولید ادویههای ترکیبی نصیب خانوادهاش میکند، شاکر است.
در محله، هرکس زهراخانم را در بازارچهها میبیند، از روی محصولاتش، او را خوب میشناسد.
سه سال پیش با افزایش هزینههای زندگی، با همسرش مشورت کرد که کسبی برای خودش دستوپا کند؛ «وقتی با همسرم ماجرا را مطرح کردم، گفت اشکالی ندارد در بازارهایی که مشتریهایش خانمها هستند، کار کنی. خودم هم کمکت میکنم.»
پیش از اینکه با ادویههای ترکیبی مخصوص غذاها آشنا شود و کار مستقلی را آغاز کند، دوسالی را در چند فروشگاه داروهای گیاهی مشغول فعالیت بود و متوجه شده بود محصولاتی که به مشتری عرضه میشود اغلب غیربهداشتی و کهنه است و روش تهیه سالمی ندارد. همین شد که تصمیم گرفت از همان شروع کارش، سلامت مردم را اولین اصل در کسبش قرار دهد.
میگوید: چون پسرهای خواهرم در کار کلیفروشی خشکبار و گیاهان هستند، تصمیم گرفتم دراینزمینه مشغول کار شوم. این شد که در کلاسهای خانم خواجوی شرکت کردم و ایشان یادم دادند که برای هر مدل غذا، ادویه ترکیبی مخصوص همان غذا را درست کنیم؛ مثلا ماهی، مرغ، ماکارونی، استانبولی و... همه ادویه مخصوص به خود را دارند.
یک سال است بهجز فروش بین همسایهها و مسجدیها، وارد بازارچه فروش شده است. میگوید: همسرم وقتی عشق من را به این کار دید و متوجه شد هر وقت خالی در شبانهروز را به آسیابکردن ادویهجات و پاککردن و خشککردن سبزیجات میگذرانم، خودش هم با من همراهی کرد و حالا کمکدستم است.
زهراخانم معتقد است اگرچه این کار سود زیادی ندارد، برای زحمتی که دارد برکت عجیبی با خودش دارد؛ «تاکنون خیلی از آرزوهای خودم و بچههایم را برآورده کردهام و در همین مدت، فرش و لباسشویی و یخچال و وسایل منزل را با همین کار تغییر دادهام. دلم نمیخواهد آرزوهای فرزندانم خاطره شود.»
او هنوز دستگاه خشککن ندارد و فعلا به روشهای سنتی، محصولاتش را خشک و آسیاب و الک میکند. میگوید: شاید اصلا زحمتش به چشم نیاید، ولی خیلی دلم میخواهد یک بار فیلم بگیرم که ببینید این کار را بهداشتی و سالم انجامدادن، اصلا آسان نیست و خیلی دقیق و با رعایت اصول بهداشتی باید انجام شود.
هدفش این است آنقدر پیشرفت کند که بتواند فروشگاهی از محصولات ارگانیک داشته باشد و فرزندانش هم درکنارش مشغول کار شوند؛ «همیشه هروقت از خانه بیرون میآیم، دعایم این است که خدایا به من آنقدر روزی بده که بتوانم کارم را گسترش دهم.»
* این گزارش چهارشنبه ۲۶ اردیبهشتماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۶۹ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.